Amours Perdues

Verloren liefdes heb je in alle soorten en maten. Ieder mens heeft diep in zijn binnenste wel een bitterzoete herinnering aan een relatie die niet tot wasdom is gekomen, die in de knop gebroken is of die zelfs niet mocht bestaan, een geheime passie voor een onbereikbaar persoon, een onhandige kalverliefde of een traumatisch verbroken verhouding. Een liefde vormgeven vergt een zekere mate van levenskunst. En dan nog is liefde niet per definitie duurzaam. Misschien is opkomst en verval wel kenmerkend voor alle liefdes, wat impliceert dat er net zo veel liefdes verloren gaan als er ontstaan. Honderd jaar geleden was een homoseksuele liefde in veruit de meeste gevallen bij voorbaat kansloos. Maar dat wil niet zeggen dat die liefde niet bestond. In AMOURS PERDUES voert Theo Huting een onbekende boerenzoon en een destijds vermaard journalist op, allebei met een hang naar de herenliefde. De eerste raakt in een geestelijk isolement, waaruit hij enigszins bevrijd wordt als hij leest hoe de ander de wereld intrekt en die liefde beleeft, wat resulteert in een avontuurlijk bestaan.