Brief Over Het Geluk

Door de eeuwen heen is de filosofie van Epicurus (341-270 vC) afgeschilderd als de religie van het zinnelijk genot. De Tuin van Epicurus was de plek waar vrienden, vrouwen en slaven zich onbelemmerd overgaven aan de bevrediging van hun lusten. De filosofie van Epicurus blinkt evenwel uit door grote eenvoud en helderheid: geluk is het doel van alle wijsgerig streven. De Brief over het geluk is daarom allereerst een lofrede op het geluk. Maar hoe bereikt de mens zijn ware levensdoel? Wat is nu werkelijk van waarde in het leven? Epicurus is dan vooral een praktische gids. Onze zintuigen vertellen wat goed voor ons is. Soberheid en zelfbeheersing bepalen de juiste keuze en de juiste mate van geluk, lust en vriendschap. De Brief over het geluk bevat de kern van de filosofie van Epicurus. Opgenomen zijn de brief aan Menoeceus, en bovendien alle authentieke leerstellingen of maximen (de Ratae sententiae en het Gnomologium Vaticanum) die van Epicurus zijn overgeleverd. De moderne lezer krijgt zo een volledig beeld van de levensfilosofie van Epicurus. Keimpe Algra, als faculteitshoogleraar filosofie en wetenschapsgeschiedenis van de oudheid verbonden aan de Universiteit Utrecht, heeft de vertaling voorzien van een heldere inleiding, die de belangrijke thema's van Epicurus, de zintuiglijke ervaring, de loyale vriendschap en het gelukkige leven, van hun mythische lading ontdoet en zowel filosofisch als historisch in het juiste perspectief plaatst.