De Verliefde Gevangene

Met De verliefde gevangene, dat in 1958 verscheen, bevestigde Nooteboom definitief de verwachtingen die zijn debuut Philip en de anderen drie jaar eerder had gewekt. Enkele belangrijke kenmerken van de grote schrijver zijn al duidelijk in dit vroege werk te ontwaren: de verwondering over het leven die Nooteboom voortdrijft en de haast magische intuïtie waarmee hij gebeurtenissen beschouwt en weergeeft. De verhalen vormen de dramatische, vaak beklemmende en gewelddadige neerslag van een reis die Nooteboom in 1957 maakte, nadat hij als matroos had aangemonsterd op het schip de Gran Rio. Het schip voer van Lissabon naar Trinidad, Brits Guyana en Suriname. De matroos zonder lippen, de dwerg uit Huelva, de verliefde gevangene uit de strafkolonie in Frans Guyana, de zwarte trompettist op het verlaten perron in Barcelona: exotische en onvergetelijke figuren, die op krachtige, poëtische wijze een wereld oproepen die inmiddels onherstelbaar is veranderd. Werkelijkheid en verbeelding houden elkaar in De verliefde gevangene in een schitterend evenwicht. In dit werk vertelt de schrijver hoe hij - zoals hij zelf zegt - 'sooit op een junimaand in 1957 Nederland achter zich zag verdwijnen en nooit meer helemaal is teruggekomen.'s