De Zevende Engel

Deze autobiografi sche ontwikkelingsroman is in columns geschreven. Soms gebruikt de auteur symbolische schuilnamen. Het verhaal begint in Brabant, om al snel te vervolgen in Limburg te Roermond in een kinderinternaat; (vroeger in de opvatting van de nozems van het stadje: 'sde hunkerbunker's.) Hoe is het om je vaak ongelukkig te voelen in een pleeggezin, als je ouders weliswaar in een psychiatrische inrichting resideren, maar je houdt zo veel van ze, dat je niet kunt zien dat ze getekend zijn. Hoe is het om je studie als sociaal werker in het zicht van de eindstreep, niet te halen. Maar vooral ook welke rol spelen de omstandigheden die je lot zo markeren, zoals het uit idealisme meedoen aan de kraakbeweging in Maastricht, de solidariteit, maar ook de teleurstelling tot psychose toe. De ontploffing bij de chemische fabriek DSM markeert het moment dat het lijntje gaat breken. Er is ook een ondertoon in het boek: Zonder vriendschap, liefde en humor is overleven nauwelijks mogelijk.