Deux - CD (3760014193873)

"Voor haar derde album op Alpha, wordt Patricia Kopatchinskaja vergezeld door een zeer getalenteerde pianiste wiens benadering van muziek net zo extremistisch is als de hare, Polina Leschenko. Samen verkennen ze stukken die veel punten gemeen hebben. De Hongaarse violiste Jelly d'sArányi, kleindochter van Joseph Joachim, was een ""muze"" voor zowel Bartók als Ravel. In 1922 en 1923 gaf zij de première van de twee Bartók-sonates voor viool en piano en Ravel droeg Tzigane aan haar op. Hij schreef aan Bartók: ""Je hebt me ervan overtuigd om voor onze vriendin, die zo vloeiend speelt, een klein stuk te componeren waarvan de duivelse moeilijkheidsgraad het Hongarije van mijn dromen tot leven zal brengen; en omdat het voor viool zal zijn, waarom noemen we het niet Tzigane?"" Natuurlijk klinkt Tzigane van Patricia Kopatchinskaja, die deze muziek al sinds haar jeugd in Moldavië speelt en danst, niet als salonmuziek... Na een veelgefêteerd recital in Wigmore Hall in 2017 schreef de Financial Times: ""In een ander leven was Patricia Kopatchinskaja misschien wel een rockster geweest. Dit is een violiste die graag risico's neemt ... . Maar de uiteindelijke beloning was het wachten waard: een ontknoping van verbazingwekkende kracht."" Debussy's Sonate, met zijn Arabische en Javaanse invloeden, maakt deze reis compleet, samen met een stuk voor piano solo van Dohnányi, de Valse Coppélia naar Léo Delibes, een ander symbool van de betrekkingen tussen Frankrijk en Hongarije.CD review - Their Playing Bristles with EnergyThe GuardianPatricia Kopatchinskaja is een violiste wier optredens de daad van het leven in het moment vieren - iets dat moeilijk op schijf vast te leggen is, maar niet onmogelijk. Bij haar recente opnamen heeft ze Schuberts Death and the Maiden met het Saint Paul Chamber Orchestra door elkaar geschud, en heeft ze in Tsjaikovski's Vioolconcert een breekijzer tegen geaccepteerde opvattingen over goede smaak gebruikt. Er is ook niets gewoons aan deze laatste CD, een recital met de pianiste Polina Leschenko dat een feest is van gewaagde, risicovolle muziek. Leschenko, een protegé van Martha Argerich, is Kopatchinskaja's gelijke in energie en doelgerichtheid. Ze beginnen aan Poulencs Sonate uit 1943 met een spel dat woest en fel is, maar dat zijn woede tempert met humor. Het is niet altijd mooi, maar het is altijd levendig - en het gaat altijd ergens heen; dit is spel dat om de hoeken van de muziek kijkt en open staat voor wat er daarna komt. Ook Bartóks Sonate nr. 2 uit 1922 bruist van energie, maar straalt ook met kwikzilveren wisselende kleuren; ze nemen nooit genoegen met het uitdrukken van louter hardheid of agressie.Tussen de sonates door verzacht Leschenko de stemming met Ernst von Dohnányi's lichtvoetige bewerking van de Wals uit Délibes ballet Coppélia.De grote finale is Ravels Tzigane: 10 minuten van traagbrandend momentum waarin de eerste vier alleen voor viool zijn. Het wordt gekenmerkt door fenomenaal, multi-getimbreerd spel van Kopatchinskaja in het bijzonder, en is een onweerstaanbare afsluiting van dit vrijgevochten paar."