Diamantgracht

Ruim 150 jaar (1845-1996) vormde de Nieuwe Achtergracht het hart van de wereldberoemde Amsterdamse diamantindustrie, de enige grote bedrijfstak waarin de joodse cultuur de norm stelde. In de slijperijen op het Roeterseiland, tegenwoordig stadscampus van de Universiteit van Amsterdam, weerklonk tijdens het werk de typische joodse gein. En op sjabbat (zaterdag) was de monumentale Diamantbeurs aan het Weesperplein gesloten. Uit de diamantindustrie is de eerste moderne vakbond van Nederland voortgekomen. Ook op het gebied van gezondheidszorg, onderwijs, cultuur en internationale betrekkingen hebben de diamantbewerkers en -handelaren veel voor de stad en voor Nederland betekend. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de diamantindustrie met haar overwegend joodse beoefenaars zwaar te lijden gehad, om daarna toch weer uit het stof op te rijzen. Al deze ontwikkelingen zijn terug te voeren op die ene korte gracht, waar tientallen gebouwen getuigen van deze rijke en haast vergeten geschiedenis. Cultuurhistoricus Daniël Metz reconstrueert een microkosmos op wereldniveau. 'sWat het boek zo prettig leesbaar maakt, zijn niet alleen Metz's goedlopende zinnen, maar ook de kleine anekdotes die hij los van de broodtekst plaatst. (...) Hij zet een prachtig tijdsbeeld neer, dat zijn verhaal niet alleen boeiend maakt voor lezers die geïnteresseerd zijn in de Jodenbuurt en de diamantindustrie, maar ook in de bredere sociale en maatschappelijke ontwikkelingen, zoals de opkomst van de vakbonden en het socialisme, de bouwkunst en de techniek.'s - Nieuw Israëlietisch Weekblad 'sHet rijk geïllustreerde boek is mede dankzij de oude en nieuwe foto's een sieraad voor een ieder die van geschiedenis houdt en in het bijzonder de historie van Joods Amsterdam.'s - Ephraim Goldstoff, devrijdagavond.com