Fauré Quartett - CD (0885470014227)

"Als een kamermuziekensemble 25 jaar lang in dezelfde bezetting bij elkaar kan blijven, moet het wel iets goed doen. Van het Fauré Quartett mag worden aangenomen dat het dat doet: Als een van 's werelds toonaangevende pianokwartetten staan de forse musici op het hoogtepunt van de kamermuziek, toeren ze langs 's werelds belangrijkste podia en doorbreken ze muzikale grenzen met hun opnames. Hun Pop Songs album werd in 2018 gevolgd door Mussorgsky's Pictures at an Exhibition en Rachmaninov's Études-Tableaux, die nog nooit zo opzwepend te horen waren. Ter gelegenheid van de 25e verjaardag van zijn oprichting richt het kwartet zijn aandacht op een componist die tegelijkertijd al lang had moeten worden opgenomen en nu perfect geschikt is om goed te worden opgenomen: Gabriel Fauré. ""De individuele leden van onze groep zijn echt nauw met elkaar verbonden, en dat houdt een risico in: te behouden wat muziek als die van Fauré nodig heeft, het onvoorspelbare, een gevoel van vlucht, van lichtheid van zijn, maar ook de diepte die erin schuilt,"" merkt Dirk Mommertz op terwijl hij zich opmaakt om zich opnieuw bezig te houden met de pianokwartetten van de componist, werken die in hun kern bij het begin beginnen zonder ooit echt bij het begin te zijn. ""Je ontdekt veel wonderbaarlijks in de muziek van Fauré, van de donkerste diepten in het langzame C-minor deel, tot de luchtigheid en vrolijkheid van sommige van de kunstliederen die we arrangeerden en opnamen"", zegt Mommertz, eraan toevoegend dat hij het ""ongelooflijk uitdagend vindt om met zulke emotionele schommelingen en alle onberekenbaarheden om te gaan als lid van een ensemble dat deze muziek nu al meer dan twintig jaar instudeert. Maar juist dat heeft ons er misschien toe aangezet om zo ongeveer alles zoveel mogelijk te heroverwegen. Je moet zoeken naar een waarheid die geldigheid biedt"" Het Fauré Kwartet heeft dierbare herinneringen aan deze fases van zelfonderzoek en het leggen van de fundamenten van een stuk. Het kwartet kon zich de luxe veroorloven van onafhankelijke rijpheid, en slaagde erin de ogenschijnlijke tekortkoming van zo'sn vaste bezetting om te zetten in een kwaliteit. Het is geen trio dat zichzelf trakteert op een pianist, het is evenmin een strijkkwartet dat één viool tijdelijk verlof geeft, en het is evenmin een pianosolist die inherente klaviertimbres versterkt door deze te verrijken met een paar extra strijkers. Het blijft een ensemble dat zichzelf serieus neemt in zijn eigenheid en baat heeft bij de kwaliteiten van vier karakters die ook over lange perioden tegen elkaar opgewassen zijn. En het is een team dat zich niet te superieur acht om niet telkens weer hetzelfde te oefenen tot een punt is bereikt waarop een onzichtbare grens wordt overschreden, een grens die leidt van louter interpretatie naar daadwerkelijke belichaming. Na een kwart eeuw is deze constellatie van spelers geslaagd met Fauré. Wat niet wil zeggen dat de muziek die op het podium wordt uitgevoerd of die men in de volgende muzikale melee tegenkomt, niet weer anders zal klinken. En waarom ook niet, want het gaat hier om de stroom van sonische gebeurtenissen."