Flury: Works For Violin - CD (7619918162422)

"Als violist componeerde Richard Flury vele werken voor zijn hoofdinstrument: 4 Vioolconcerten, 11 Sonates, 2 Suites en vele kleine stukken voor viool en piano, alsmede een Sonate en 10 Caprices voor viool solo. Uit al deze werken blijkt een grote vertrouwdheid met de technische mogelijkheden van de viool, terwijl ook de interessante, veeleisende pianobegeleidingen, vooral in de sonates, getuigen van een bekwaam en ervaren pianist. In zijn ""Herinneringen"", gepubliceerd in 1950, verklaarde Richard Flury dat hij geloofde in de muzikale romantiek: ""In alles wat ik schreef, zocht ik naar een overeenkomst tussen harmonie, melodie en ritme, zoals weergegeven in de muziek van alle meesters tot aan Brahms, Bruckner en Richard Strauss. Ik denk dat de mogelijkheid van nieuwe en individuele muzikale inspiratie met romantische middelen nog lang niet is uitgeput, en ik zoek originaliteit niet zozeer in de uitvinding van nieuwe, technische uitdrukkingsmiddelen tegen elke prijs, als wel in de vitaliteit van een sterke ervaring."" Flury droeg de Vioolsonate nr. 8 in A groot, geschreven in 1950, op aan zijn oud-leerlinge en latere vriendin Rosette Mengi-Schaad; de Vioolsonate nr. 11 in A groot werd in 1961 opgedragen aan zijn zoon Urs Joseph voor diens 20e verjaardag. Beide werken staan in de lenteachtige tonaliteit van A-major. Kort voor Flury stierf, was hij van plan de 11e Sonate uit te geven, en overwoog hij het 3e deel (Scherzo) te vervangen door een Polka uit de 10e Sonate. Op zijn allerlaatste dag besloot hij echter beide delen uit te geven, en de keuze tussen beide aan de uitvoerder over te laten. De huidige opname bevat beide delen. De Polka, doorkruist met gesyncopeerde ritmes, is Slavisch van karakter; de componist zou wel eens geïnspireerd kunnen zijn geweest door het uitbundige spel van het Hongaarse zusterduo Gabriella en Attila Lengyel, aan wie hij de 10e Sonate opdroeg. In tegenstelling tot de 10 Caprices voor viool solo uit 1950, geïnspireerd door Paganini, is de Sonate in G Mineur voor vioolsolo uit 1925, een vroeg werk, harmonisch verbluffend modern. Het doet denken aan de 6 solosonates van Eugène Ysaÿe, die ongeveer uit dezelfde tijd stammen, hoewel Flury deze waarschijnlijk niet gekend zal hebben. De opname van de Solosonate was ook de eerste uitvoering van het werk - 50 jaar nadat het werd geschreven. Het Vioolconcerto Nr. 4 in A Mineur, geschreven in 1965, was opgedragen aan Flury's vrouw Rita voor haar 50ste verjaardag. Omdat de première, uitgevoerd door hun zoon en het Solothurn Kamerorkest onder Erich Schild, aanstaande was, vulde de componist de strijkers aan met slechts een blaaskwintet, en gaf het orkest een voornamelijk begeleidende rol."