Ghedini: Musica Da Concerto, Musica Concertante, Hindemith: Fünf Stücke Op.44 No.4 - CD (5028421961170)

Giorgio Federico Ghedini, geboren in 1892, behoorde tot die Italiaanse componisten - zoals Martucci en Casella - die ervoor kozen het grootste deel van hun energie te wijden aan muziek voor de concertzaal in plaats van voor het toneel. Aanvankelijk schreef Ghedini in een relatief conservatief neoklassiek idioom, maar aan het eind van de jaren dertig begon hij zijn plaats in te nemen in de voorste gelederen van de moderne Italiaanse componisten, met een strakke, gedurfd gebeeldhouwde reeks van 'sedifici sonori's (zoals de componist ze noemde), waarin de invloed van Stravinsky onmiskenbaar is. Na de oorlog bleef zijn stijl zich ontwikkelen door zich bezig te houden met het genre van de concerto's en het concerto grosso ensemble met zijn wortels in de Italiaanse barok. De besloten, reflectieve, klagende karakters van beide solo-instrumenten passen goed bij Ghedini's idioom op dit punt in zijn carrière. Het Musica da concerto voor altviool en strijkorkest dateert uit 1953 en is gegoten in een enkele spanwijdte die een traditionele snel-langzaam-snel boog verhult, hoewel de krachtige aanwezigheid van de altviool de hartslag van de muziek regelmatig wegleidt van de conventie en in een serieuze dialoog met de strijkers brengt. Neoklassiek contrapunt duikt even op aan het begin van het laatste deel, maar verder is het Musica da concerto opmerkelijk vanwege de aanhoudende lyrische intensiteit rond de bijna alomtegenwoordige aanwezigheid van de solist. De Musica concertante voor cello en strijkorkest, gecomponeerd in 1962, is nadrukkelijk late muziek - Ghedini stierf drie jaar later - die een zekere sereniteit heeft bereikt in vergelijking met het eerdere altvioolwerk. Strijkorkest en solist zijn hier verwikkeld in overlappende golven van melodie en rapsodie, stijgend en dalend over een ononderbroken tijdspanne van 16 minuten, vergelijkbaar met maar verschillend van hedendaagse concertante werken van Henze (Ode aan de Westenwind) en William Schuman (A Song of Orpheus). Deze waardevolle en ondergewaardeerde mid-eeuwse concerti worden op intrigerende wijze gescheiden door Hindemith's gecondenseerde set van Op.44 stukken voor strijkorkest, karakteristiek knoestig, chromatisch en indringend. Deze unieke combinatie van werken voegt zich bij verschillende eerdere, goed ontvangen albums op Brilliant Classics van het in Trieste gevestigde Nuova Orchestra Ferruccio Busoni, zoals een vergelijkbaar avontuurlijke koppeling van strijkersidyllen van Elgar, Janácek en Kalinnikov (95199) en meer recent een verzameling strijkorkestwerken van Ernanno Wolf-Ferrari (95875). de aanpak van het Nieuw Busoni Kamerorkest onder leiding van Massimo Belli bewandelt zorgvuldig een lijn tussen ontspanning en overpeinzing, en raakt de juiste snaar (als het ware) als het gaat om het vastleggen van de rusticiteit van de muziek.'s (Fanfare)