Giardini: 6 Sonatas For Flute & Harpsichord - CD (5028421956251)

Nieuw in de catalogus, verrukkelijke kamermuziek van een Italiaanse beroemdheid uit het Londen van de 18e eeuw. De zes Sonates voor dwarsfluit en basso continuo van Felice Giardini (1716-1796), die eind 1751 in Londen werden gepubliceerd, zijn de eerste werken in hun soort die door een in Engeland werkende componist werden gedrukt. Giardini had Londen veroverd met zijn briljante vioolspel, en zijn succes leek verzekerd. Het waren ook de eerste sonates gepubliceerd voor obbligato klavecimbel en viool, in tegenstelling tot vioolsolo's met een basso continuo. In de praktijk werd de solopartij vaak ingenomen door een fluit, zoals we kunnen horen op deze prachtige nieuwe, historisch geïnformeerde opname. Giardini werd geboren in Turijn en studeerde viool bij de bekende solist en pedagoog Somis. Hij verhuisde naar Rome en vervolgens Napels, en in 1748 was hij voldoende bekend geworden om zijn fortuin te zoeken op een internationale tournee. Toen hij in 1750 in Londen aankwam, trok hij echter onmiddellijk de aandacht in aristocratische kringen en werd hij muziekmeester voor o.a. de Prins van Wales, en leidde hij het orkest van het King's Theatre in Londen. Hij dirigeerde het Three Choirs Festival in Londen tussen 1770 en 1776 voordat hij lange tournees maakte door Italië en Spanje. Een laatste tournee naar Rusland werd hem te veel en hij stierf in Moskou in 1796. De hedendaagse reputatie van Giardini's Op.3 blijkt uit het feit dat het op het vasteland werd herdrukt, in een tijd waarin relatief weinig Engelse muziekpublicaties hun weg vonden naar buitenlandse catalogi. Giardini's sonates zijn belangrijk als voorbode van de klassieke concertante sonates van Beethoven en zijn tijdgenoten, in die zin dat ze werken met een werkelijk dualistische benadering van de instrumenten. De instrumentatie en de ornamentele en uitgebreide behandeling van de solopartij herinnert aan de continuosonate uit de baroktijd. De opeenvolging in twee delen, de tweedelige vorm, en de flair voor idiomatisch schrijven weerspiegelen de invloed van de populaire Italiaanse klaviersonate. Het basisprincipe van coöperatieve oppositie in een homofone context dat aan de hele set ten grondslag ligt, lijkt het meest op het concerto. Felice Giardini werd geboren in Turijn. Als kind begon hij muziek te studeren en al snel werd hij koorknaap aan de Dom van Milaan, terwijl hij zich specialiseerde in klavecimbel en compositie. Na zijn terugkeer in Turijn studeerde hij verder viool bij Giovanni Battista Somis, en in 1736 vond hij werk als violist in de orkesten van Napels en Rome. In 1748 begon hij aan een concerttournee, waarbij hij als solist optrad in de belangrijkste muziekcentra van Europa. In de lente van 1750 bereikte hij Londen, waar zijn spel onmiddellijk de aandacht trok van het hof en aristocratische kringen en waar hij optrad in talrijke belangrijke concerten, terwijl hij optrad als muziekmeester voor eminente figuren zoals de hertogen van Gloucester en Cumberland, en zelfs de Prins van Wales. In 1752 leidde hij het orkest van de Italiaanse Opera in het King's Theatre. Hij vestigde zich als een van de belangrijkste muzikale figuren van zijn tijd, zowel als uitvoerder en als impresario. In 1793 trok hij op 77-jarige leeftijd naar Rusland, eerst naar Sint-Petersburg en vervolgens naar Moskou, waar hij op 8 juni 1796 overleed. Giardini was een belangrijke vertegenwoordiger van de Piemontese vioolschool uit die tijd. Tegenwoordig wordt hij vooral herinnerd om zijn vele instrumentale werken en om zijn bijdrage aan de evolutie van het kwartet. De titelpagina van de Op.3 Sonates suggereert dat ze oorspronkelijk bedoeld waren voor slechts twee instrumenten (klavecimbel en viool of fluit), terwijl het in feite triosonates zijn, met genummerde delen gewijd aan de basso continuo. In de huidige opname verdubbelen de musici de linkerhand van het klavecimbel met de cello of de fagot. Dit zorgt voor een grotere variëteit in klankkleur, en verhoogt de expressieve impact van subtiele stemmingswisselingen. De muziek is nu eens charmant en vrolijk en dan weer introspectief en melancholiek, kenmerkend voor de Empfindsame Stil uit die tijd. Uitstekende uitvoeringen op historische instrumenten door Mario Folena (fluit), Francesco Galligioni (cello) en Roberto Loreggian (klavecimbel). Lof voor Mario Folena op Brilliant Classics: Vivaldi Flute Sonatas, 93703: 'sMario Folena... is een zeer goede fluitist, met verbeelding en flexibiliteit. Zijn intonatie is precies goed, en de toon die hij produceert is groot en rond... warm aanbevolen.'s Fanfare Vivaldi Fluitconcerten, 95047: 'sDit is de enige beschikbare opname van de zes concerten van Op. 10 op historische instrumenten en zou zelfs aan te bevelen zijn als hij niet zo goed was als hij is. Maar zoals hij nu is, is hij inderdaad erg goed en kan hij worden aanbevolen Fanfare