Glas Tussen Ons

Toon Tellegen stelt in deze bundel persoonlijke gedichten de afstand tot de ander centraal. Soms is die afstand letterlijk onoverbrugbaar, zoals bij overleden dierbaren: 'waarom wil mijn moeder nog altijd iets van mij weten? / het is winter, ze staat voor het raam, tussen de vitrages, / ik kijk haar aan, glas tussen ons en schaamte'. Maar ook bij ontmoetingen in het dagelijks leven lijken hij en de anderen van elkaar verwijderd en onbereikbaar, zoals in de prachtige reeks 'Twee vrouwen'. Een afstand die hij, paradoxaal genoeg, ook tot zichzelf kan voelen.