Ik Was, Ik Ben En Ik Zal Zijn

De dramatische moord op Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht op 15 januari 1919 is een gebeurtenis waarvan de geschiedschrijving het nog steeds lastig vindt om onwelgevallige feiten onder ogen te zien. Het feit dat twee gedreven marxistisch georiënteerde sociaaldemocraten op één dag worden vermoord is op zich al een fenomeen waar we de wenkbrauwen over kunnen optrekken, zeker als blijkt dat de samenloop van deze feiten werd ingegeven door frustraties en woede over de verloren imperiale wereldoorlog en een vastgeroest nationalisme. De wapenstilstand van 9 november 1919 was onverenigbaar met hun gezindheid voor de monarchie en noopte tot ontkenning van de dissonantie door mythevorming en leugens. Maar het is toch vooral de ontdekking dat, na een verloren oorlog, de verliezers zich hergroeperen en binnen de kortste keren zich op velerlei manieren (be)wapenen en volgens eigen normen en maatstaven wraakzuchtig proberen het verlorene terug te winnen.