Ik Weet Toevallig Dat Het Laken Groen Is

Ludo Ludius is een fervent biljarter, schrijver en daarnaast - of eigenlijk als éérste - ook nog eens Amsterdammer. In die hoedanigheden spoedt hij zich iedere week meerdere keren per week, weer of geen weer, naar zijn biljartclub. Schrijvende over zijn geliefde biljart, komt zijn Amsterdammerschap naar boven in de taal, en tevens zijn liefde voor taal, waarin vooral de vele taalkronkels, zelfverzonnen woorden, met opzet verhaspelde woorden en uitdrukkingen opvallen. Het is immers pas als men de taalregels kent, dat men deze kan doorbreken, en dat doet hij dan ook veelvuldig. Wat ook duidelijk blijkt uit zijn 'schrijfselen's, is zijn innige liefde voor het mooie spel dat biljart heet, een spel waarbij hij zich juist fervent aan de regels houdt. Afwijken daarvan is bij biljarten een doodzonde! Jarenlang vulde hij het biljartblad met teksten van zijn hand die nu voor het eerst gebundeld zijn in deze uitgave. Hierin staat, tussen de karakteristieke Amsterdamse humor en de kenmerkende - licht sarcastische - kijk op het leven door, veel gedegen informatie over het biljartspel. Een leerboek over biljart is het niet, wel een verzameling anekdotes waarin met zelfspot en kennis van zaken biljartavonturen en biljarters worden beschreven.