Messiaen: 8 Préludes, Ile De Feu I & II, Fantasie Burlesque - CD (5029365102001)

"Chiara Cipelli maakte in 2019 een opmerkelijk debuut op Brilliant Classics met de weinig bekende muziek van de Milanese componist en leraar Bruno Bettinelli: 'smet prachtige daadkracht en kleur gepresenteerd door de fijne jonge Lombardische inwoonster Chiara Cipelli.'s (Fanfare magazine, november 2019) Nu richt ze haar aandacht op de vroege werken van Olivier Messiaen die contemporain zijn met veel van Bettinelli's pianomuziek. De cyclus van Acht Preludes dateert uit 1929 en vindt Messiaen op zijn impressionistischst, met een eerste, meeslepende evocatie van een duif die misschien meer te danken heeft aan de spaarzame taal van Ravel in de 'sOiseaux tristes's van Miroirs dan aan zijn eigen, latere en meer extroverte transcripties van vogelgezang. In deze Preludes overheerst een stemming van bezinning en kalmte, die neigt naar een Franse, maar niet zo karakteristieke melancholie. Reeds in de tweede Prelude probeert de 21-jarige Messiaen het effect uit van een visionaire, aspirant-melodie boven een plechtig koraal - de meester-orgelimprovisator in een zeer vroeg stadium van ontwikkeling (hij had pas drie jaar eerder een orgelmanuaal in handen gekregen). Het zelden tegengekomen Pièce pour le tombeau de Paul Dukas treft een nog somberder toon, als een stuk dat Messiaen schreef ter nagedachtenis aan zijn geliefde leraar compositie aan het Parijse Conservatorium. Dit is een prachtig voorbeeld van Messiaens koraalstijl, tegelijk extatisch en streng, op zijn indrukwekkendst en toch gecomprimeerd (het duurt slechts vier minuten). Daarna slaat Chiara Cipelli's album een meer extroverte toon aan, met de Fantaisie Burlesque uit 1932 en een paar van de Quatre Études de rythme waarmee de componist in het begin van de jaren 1950 zijn eigen taal revolutionair veranderde en de voorbode was van veel avant-garde muziek van zijn leerlingen zoals Boulez en Stockhausen, In de twee Ile de feu-studies is elk aspect van de compositie gesystematiseerd volgens een van tevoren opgesteld plan - niet alleen noten volgens de door Schönberg bedachte 12-toonmethode, maar ook ritmes en zelfs tijdsduren. Toch zijn de resultaten veel te grimmig en vurig om met iemand anders dan Messiaen verward te kunnen worden. Chiara Cipelli eindigt haar recital met een echte zeldzaamheid, de op zichzelf staande Prelude die Messiaen in 1964 schreef maar achterhield, zodat het pas in 2000 het licht zag, acht jaar na zijn dood. Deze Prelude vertoont overeenkomsten met zijn vroegere Preludes en incorporeert tegelijkertijd zijn latere belangstelling voor vogelgeluiden: een must-hoor voor iedereen die geïnteresseerd is in Messiaens unieke wereld. De ""8 Préludes"" die Olivier Messiaen in 1928/29 schreef, getuigen van de diepe invloed van Claude Debussy op de jonge componist. Net als Debussy gaf Messiaen elke Prelude een titel. Bijvoorbeeld 'sLa Colombe's ('sDe Duif's), met delicate fladderingen in het hoge register. In feite zijn Messiaens Preludes zeer verbonden met religie in plaats van puur impressionistisch, en kijken ze vooruit naar zijn grote en diep spirituele stukken als ""Vingt regards sur l'senfant Jesus."" Il de Feu I & II maken deel uit van ""Quatre Études de Rythme"". Beide etudes zijn opgedragen aan de muziek van Papua Nuova Guinee en het hoofdmotief heeft ""al het geweld van de magische riten van dit land"". De Italiaanse pianiste Chiara Cipelli nam eerder voor Brilliant Classics een CD op met pianowerken van Bettinelli, die door de pers zeer gunstig werd ontvangen: ""Chiara Cipelli speelt deze pianowerken met een duidelijke sympathie voor hun stilistische verscheidenheid en contrasten; ze lijkt het technische arsenaal van de muziek volledig onder controle te hebben""(Musicweb), ""Sie spielt glasklar, betont kontrapunktisch und analytisch, aber auch mit viel Gefühl für Farben, Rhythmen und Stimmungen""(Piano News)."