Nocturne, Music For Harp - CD (5028421964980)

"Een nauwgezette, doelgerichte zoektocht naar klank ligt ten grondslag aan de selectie van stukken voor dit recital, een reis door de 19e-eeuwse Europese muziek, in het voertuig van de nocturne, langs de route van harptranscripties. In deze werken vatten de componisten de nacht als een tijdsspleet, die de intieme en introspectieve kant van de romantische geest oproept. De nacht is ook een metafoor voor transformatie, van duisternis naar licht, voor transcriptie van het ene muziekinstrument naar het andere. Voor deze ""reductie van een grote gedachte tot een praktisch instrument"", zoals Ferruccio Busoni het in 1913 formuleerde, was de harp een populaire keuze, vooral in de late 19e eeuw, toen het repertoire van het instrument werd uitgebreid met een aantal uitstekende transcripties en reducties door gerenommeerde harpdocenten en -uitvoerders. Beethovens 'sMaanlicht's Sonate vormt het ideale vertrekpunt voor een sonische reis door het licht en donker van de Romantische geest. Czerny's korte arabesken, Der Abend und die Nacht, zetten het thema van de schemering en de nachtelijke fantasie voort. De Ier John Field vond de nocturne niet uit, maar hij was verantwoordelijk voor de ""kristallisatie van een idioom"" dat, een generatie later, door Chopin tot nieuwe hoogten zou worden gebracht. Het tweede deel van Brahms's Pianosonate nr. 3 doet denken aan een nocturne, maar op grotere schaal. In de partituur staat een epigraaf met verschillende verzen van de dichter C.O. Sternau die zinspeelt op een nachtelijke omhelzing tussen twee geliefden. Debussy's Clair de lune wikkelt de luisteraar in een nacht die bevrijd is van traditionele formele structuren, en biedt een korte ontsnapping aan de 18e-eeuwse stijl van de voorgaande delen. Zijn Nocturne in D flat daarentegen voert ons terug naar de Romantiek, met mysterieuze basoctaven en tedere arpeggio's die leiden naar een melodie van expansieve, Chopineske lyriek, die uitsteekt boven de veranderingen in harmonische kleur. Met zijn zuivere, abstracte sonoriteit stelt het beknopte Les Soirs illumineìs par l'sardeur du charbon de nacht voor als op het randje van de stilte: de oorverdovende stilte van een koude winteravond tijdens de Eerste Wereldoorlog, wanneer de angst van het heden wordt vermengd met dankbaarheid voor een lading brandstof, uitgedrukt in Debussy's schenking van het manuscript (herontdekt in 2001) aan de kolenhandelaar Monsieur Tronquin. Dit prachtig geconcipieerde programma brengt muziek die geïnspireerd is door de nacht, die de donkere, mysterieuze sfeer van een maanverlichte nacht oproept, de stemming wisselend tussen gelukzaligheid en angst. Aan bod komen de Moonlight Sonata van Beethoven, twee stukken van Carl Czerny (Der Abend und Die Nacht), Nocturnes van John Field en Frédéric Chopin, een Intermezzo van Brahms uit zijn 3e Pianosonate, en drie stukken van Claude Debussy: het beroemde Clair de lune, Nocturne en Les soirs illuminés par l'sardeur du charbon. Uitstekend optreden van Alessia Luise, solo harpiste van verschillende belangrijke Italiaanse orkesten. Zij speelde met Gidon Kremer en Kremerata Baltica, Giovanni Guglielmo en de Accademia Musicale San Giorgio, Mario Brunello en het Italiaanse Strijkorkest, Mario Ancillotti en ""Suoni Riflessi Ensemble"" en met Claudio Scimone's ""I Solisti Veneti"". Overige informatie: Opgenomen in september van 2020, Vicenza, Italië Tweetalig boekje in het Engels en Italiaans bevat aantekeningen over de werken door musicologe Tiziana Affortunato en een biografie van de artiest Alessia Luise bespeelt een Iris model Salvi harp"