Onslow: Piano Quintets Op.70 & Op.76 - CD (5028421967202)

Afkomstig uit een aristocratische Engelse familie, groeide George Onslow (1784-1853) op als edelman in Clermont-Ferrand, Frankrijk. Vanaf de jaren 1830 trad Onslow veelvuldig op in Parijse muzikale kringen. In die tijd was de opéra comique het favoriete muziekgenre. Componisten als Meyerbeer, Rossini en Donizetti waren populair, naast de schitterende romantische pianomuziek van Liszt en Chopin. Onslow's strikt klassieke stijl maakte hem echter uniek in het Parijs van die tijd, wat hem de bijnaam 'sFranse Beethoven's opleverde. Onslow concentreerde zich voornamelijk op instrumentale kamermuziek; zijn opus omvat 36 strijkkwartetten, 34 kwintetten en 3 pianokwintetten. Het Pianokwintet Op.76, geschreven in 1846, is een bewerking van zijn 4e Symfonie. Een interessant kenmerk van dit werk is de bijnaam van de Finale, 'sLe Coup de Vent's. Hoewel niet genoemd door Onslow zelf, doet dit deel denken aan de eolische harp, een instrument dat populair was in de 19e eeuw. Wanneer dit instrument, bestaande uit snaren in een doos, bij een open raam werd geplaatst, trilde het in de wind en produceerde het een etherisch geluid. Mogelijk imiteerde Onslow dit effect in de Finale met zijn gebruik van snelle chromatische toonladders en een glasachtig getinkel dat alleen kan worden bereikt met een speciaal pedaaleffect dat op sommige instrumenten uit die periode beschikbaar was. Een pianokwintet kan worden gecomponeerd voor verschillende combinaties van instrumenten: viool, altviool en twee cello's, of, zoals vaak het geval was in de tweede helft van de 19e eeuw, twee violen, altviool en een cello. De combinatie inclusief contrabas die het Nepomuk Fortepiano Quintet hanteert, werd vooral in de eerste helft van de 19e eeuw gebruikt. George Onslow componeerde een aantal kwintetten met twee cello's. Bij een uitvoering kwam één van de cellisten niet opdagen en dus stelde de toevallig aanwezige virtuoze contrabassist Domenico Dragonetti voor om de afwezige cellist te vervangen. De componist verzette zich aanvankelijk, onaangenaam, maar de uitvoering was zo bevreesd dat de resulterende klankkleur een groot succes zou worden dat hij onmiddellijk overtuigd was. Na zijn dood in 1853 vervaagde Onslow's roem snel, en raakten zijn werken uit de gratie. Gelukkig is de belangstelling voor zijn werken de laatste tijd toegenomen, en zijn zijn composities tegenwoordig veelvuldig in concertzalen te horen.