Piano Music - CD (5029365102261)

"Toen de in Siberië geboren 'sPianiste van de Poolcirkel's Ekaterina Litvintseva voor het eerst 'sBlumenleben's ('sBloemenleven's) hoorde, besloot ze onmiddellijk meer te weten te komen over het leven en de muziek van Dora Pejacevic (1885-1923). Dit voornemen zette haar ertoe aan een buitengewoon muziekcorpus te onderzoeken, dat niet in het minst opvalt door zijn grote verscheidenheid, die zij heeft getracht weer te geven in deze selectie van Pejacevics pianoproductie. Van de 57 overgebleven werken zijn er 24 voor piano solo; er zouden er zeker nog veel meer in beide categorieën zijn geweest als ze niet op 5 maart 1923, 37 jaar oud, was overleden aan nierfalen, nadat ze complicaties had ondervonden bij de geboorte van haar eerste kind. Pejacevic werd geboren in Boedapest in 1885 in de Kroatische aristocratie. Ze groeide op op het familielandgoed van Našice (in de regio Slavonië in Kroatië) voordat ze haar muzikale studies meer serieus nam in Zagreb. Haar vroege productie laat zien hoe goed ze het Romantische idioom van karakterstukken van Mendelssohn, Schumann en Grieg beheerste, maar haar stem begint naar voren te komen in de ""Zes Fantasiestücke Op.17"" van 1903. De ""Blumenleben"" van twee jaar later brengen het karakter van elk van de gekozenen - het onschuldige sneeuwklokje, de erotische roos, de treurige chrysant - met een verfijnde melodische verbeeldingskracht en een zeldzame spaarzaamheid van denken: haar Mendelssohniaanse sympathieën brengen haar ertoe slechts zoveel noten te gebruiken als nodig zijn. Nog beknopter (geen enkele is langer dan twee minuten) zijn de negen ""Wals-Caprices Op.28"" (1906), die in expressie variëren van de gratie en charme van hun erfenis tot een zijdelingse en zelfs groteske kijk op het genre (zoals het langzamere nr.3, 'sin het tempo van een Ländler's). Een meer sardonische ader van expressie duikt op in het ""Capriccio Op.47"" (1919), dat over het klavier springt met duizelingwekkende glissandi en duivelse stemmingswisselingen die niet alleen bij hun tijd horen, maar ook bij Franse klaviervernieuwers als Debussy en Ravel. Het laatste stuk van het album is ook het meest substantiële: de tweede van Pejacevic's twee pianosonates, die haar voorlaatste werk in welk genre dan ook werd. De expressieve toonaard van de sonate wordt vanaf het begin bepaald door de markering van Allegro con fuoco, en de schrijfwijze is op een veel grotere schaal gegoten dan alles wat hier staat, en lijkt meer op een werk van de Duitse of Russische school dan de Frans getinte kleuren van de miniaturen. Dit nieuw opgenomen recital markeert Ekaterina Litvinseva's debuut op Piano Classics, en zou de aandacht moeten trekken van pianofielen overal. Lof voor Ekaterina Litvinseva: 'sEr valt veel te genieten in Ekaterina Litvintseva's spel... Het [Brahms D mineur Concerto] laat haar fijne en serieus-denkende pianisme voldoende zien.'s Klassiekers Vandaag 's[Mozart] spel dat gratie als basis heeft, maar dat ook vitaliteit, bedachtzame concentratie en een aantrekkelijke opgewekte geest combineert... [zij] geeft de aangename indruk in staat te zijn technische en stilistische beheersing te combineren met een gevoel voor spontane inventie.'s Gramophone er zijn misschien opnamen van de Chopin concerten met een hogere glans of stijl, maar geen enkele die ik ken overtreft de emotionele aantrekkingskracht van Litvintseva's. Dit is een opmerkelijk moment in de geschiedenis van Chopin interpretatie.'s Fanfare - Geboren in Boedapest in 1885 als Maria Theodora, groeide Dora Pejacevic op als lid van de Kroatische aristocratie, de dochter van een Hongaars-Kroatische graaf en een Hongaarse barones. Dora's muzikale gaven werden al op jonge leeftijd herkend en aangemoedigd door haar moeder, die zelf een geschoold pianiste en zangeres was. Toen de familie in 1903 van het landgoed in Našice (nu in Kroatië) naar Zagreb verhuisde, begon ze serieuzer muziek te studeren, nog steeds als privé-persoon, bij professoren van het Kroatisch Muziek Instituut. Op dat moment had zij al verschillende werken gecomponeerd onder invloed van Romantische componisten als Mendelssohn, Schumann en Grieg. Later studeerde zij in Dresden en München en kreeg les in instrumentatie, compositie (van Percy Sherwood) en viool (van Henri Petri in München). Ze was echter grotendeels autodidact. - Hoewel stevig geworteld in de Romantische traditie, met hints van het Franse Impressionisme, vond Pejacevic haar eigen compositorische stem, een belangrijke figuur in het Kroatische culturele leven en een lichtend baken voor alle vrouwelijke musicus-componisten. Ze overleed in München in 1923. Ekaterina Litvintseva is een van de meest opmerkelijke pianisten van haar generatie. Haar opnamen leverden haar enthousiaste bijval op van de internationale pers: ""een opmerkelijk moment in de geschiedenis van Chopin interpretatie"" (Fanfare); ""een gevoel van spontane inventie"" in Mozart's K.271 (Gramophone) en ""een expressieve diepte"" in Brahms's 1e Piano Concerto (BBC Music Magazine)."