Piazzolla - CD (0885470026152)

"In 2011 richtte Isabelle van Keulen het ""Isabelle van Keulen Ensemble"" op met bandoneonist Christian Gerber, contrabassist Rüdiger Ludwig en pianiste Ulrike Payer. Samen hebben ze al verschillende Piazzolla albums uitgebracht en zijn ze toegewijd aan zijn muziek. Op ""Variations on Buenos Aires"" heeft Christian Gerber de nodige arrangementen gemaakt. In sommige stukken heeft hij zich beperkt tot een zorgvuldige aanpassing van de instrumentatie aan de tonale en dynamische differentiatiemogelijkheden van de grote bezetting; in andere stukken heeft hij, die door tientallen jaren studie vertrouwd is met Piazzolla's oeuvre, tegenhangers gecomponeerd. Zo voegde hij een bandoneoninleiding toe aan ""Oblivion"", dat beroemd is geworden als filmmuziek. Samen met het DKN geven de musici de muziek een nieuw likje verf en bieden ze een nieuwe, opwindende Piazzolla-ervaring. ""Het orkest en het ensemble moeten in gelijke mate worden uitgedaagd - geen van beide heeft een uitsluitend begeleidende functie,"" zegt Gerber over zijn arrangementen. ""Mijn bedoeling was om een dialoog te creëren."" Maar niet alleen de dialoog tussen de musici is van belang. ""We willen een totaalresultaat creëren voor het publiek,"" zegt Isabelle van Keulen, ""we trekken de emoties van de luisteraars naar ons toe, en geven evenzeer die van ons af. Juist die brug, de communicatie, is het spannende."" Toen de tango aan het begin van de 20e eeuw naar Europa werd gebracht, nam ook de populariteit enorm toe. In Buenos Aires speelden elke avond honderden zogenaamde orquestas típicas. Ze bestonden uit bandoneons, strijkers en piano en hadden tot 100 spelers. Het Isabelle van Keulen Ensemble is dus in essentie een orquesta típica. De ruwheid van het begin kenmerkt ook nu nog de klank van de tango. Klassiek geschoolde musici moeten zich eerst de juiste speeltechnieken eigen maken. ""Tangazo"", waarmee dit album de waaier van Piazzolla's klankwerelden verkent, begint met een sombere, westers-modern klinkende inleiding. Wanneer dit overgaat in een snel gedeelte, kraakt een ratel op de dans van de bandoneon en felle zweepslagen. Toch is te allen tijde te horen dat Piazzolla's muziek geen traditionele tango is. Het zeer virtuoze samenspel in ""Tres minutos con la realidad"" met zijn accentverschuivingen verraadt echo's van Stravinsky, en voordat de soloviool zijn staccati afvuurt in dialoog met de strijkers van de Kammerakademie - het is het enige stuk zonder deelname van het tangokwartet - veroorlooft de componist zich een korte vocale passage van bijna ironische zoetheid en harmonie. Zijn hele leven lang heeft Piazzolla de muziek van Johann Sebastian Bach vereerd. Deze invloed is duidelijk merkbaar in zijn muziek, vooral op dit album in de stukken ""Soledad"" en ""Fugata""."