Saint-Saëns: Piano Concerto No.2 - CD (5029365102476)

"Een unieke combinatie van Romantische transcripties, en een mooie showcase voor het kunstenaarschap van een Azeri pianist met een heldere touch en krachtige intelligentie aan het klavier. Bij de honderdste verjaardag van zijn dood in 1921 wordt Camille Saint-Saëns in sommige kringen nog steeds neerbuigend bejegend als een wonderbaarlijk vlotte musicus met tweederangs gaven. Maar zijn ouderen, zijn tijdgenoten en zijn leerlingen beschouwden hem allemaal als een vernieuwer, een begaafd melodicus en een uiterst gedisciplineerd technicus in zowel het ambacht als de kunst van het componeren. Voor Berlioz was het enige probleem met het wonderkind Saint-Saëns dat hij te veel wist. Ravel verklaarde dat hij alles wat hij wist over orkestratie had geleerd van partituren zoals het Tweede Pianoconcert. Van de vijf pianoconcerti van de componist heeft het Tweede zich lange tijd als het populairste gevestigd dankzij een unieke en winnende stilistische progressie die keurig wordt samengevat als ""van Bach tot Offenbach"", beginnend met een monumentale cadens en orkestraal antwoord in de trant van een Bachiaanse prelude voor orgel, en eindigend met een opzwepende tarantella. Drie jaar na de compositie in 1868 werd een versie voor piano solo gemaakt door niemand minder dan Georges Bizet, de kortstondige tijdgenoot van Saint-Saëns. De bewerking werd door de componist met enthousiasme overgenomen en werpt een waardevol licht op de in wezen pianistische aard van zijn inspiratie (Saint-Saëns kon immers op negenjarige leeftijd alle sonates van Beethoven uit het hoofd spelen). Deze zelden uitgevoerde maar fascinerende transcriptie wordt aangevuld met 'sMon coeur s'souvre à ta voix's, de liefdesbekentenis die Delila zingt in het grote bijbelse epos over de ondergang van Simson, in een versie voor piano solo van de hand van de Russische musicoloog Boris Borodin. Een andere grote bewonderaar van de componist was Tsjaikovski, en Maria Stembolskaja voegt daar een paar pianofantasieën aan toe die geïnspireerd zijn op diens bekendste toneelwerk, Eugene Onegin: een vrije transcriptie van de Polonaise uit de derde act door Liszt, en een spectaculaire parafrase van de hoofdthema's van de opera door een van zijn meest getalenteerde leerlingen, Paul Pabst. Maria Stembolskaya's spel verleent deze transcripties een schaal en grootsheid die hun originelen waardig zijn. De intensiteit van haar vertolkingen en de verscheidenheid van haar coloristische stembuigingen roepen een krachtig gevoel op van de piano als een orkest op zichzelf. - Saint-Saëns's Piano Concerto No.2 in G minor Op.22, geschreven in 1868, onderscheidt zich door een verscheidenheid aan stijlen. Het contrast tussen het klassiek opgebouwde eerste deel en de finale, die doet denken aan een tarantella, gaf aanleiding tot een interessante opmerking: ""Hij begint als Bach, en eindigt als Offenbach."" In 1871 maakte Georges Bizet, beroemd Frans componist (met name van de opera ""Carmen""), een bewerking voor piano solo van dit werk op verzoek van de beroemde uitgeverij Durand. Het resultaat is een uitbundige vertoning van klaviervirtuositeit en -briljantie, boordevol Franse esprit en joie de vivre. - De andere werken op deze nieuwe opname zijn de Aria van Dalila ""Mon Coeur s'souvre à ta voix"" gearrangeerd voor piano solo door Boris Borodin, Tsjaikovski's Polonaise uit Eugene Onegin gearrangeerd voor piano solo door Paul Pabst en Liszt's Tsjaikovski Polonaise uit Eugene Onegin. - Maria Stembolskaja, geboren in Bakoe, begon haar pianostudies bij haar moeder Natalia Zakharova aan de Centrale Muziekschool in Bakoe (Azerbeidzjan). Daarna studeerde zij in Moskou aan het Academisch College voor Muziek bij Galina Eguiazarova, en vervolgens aan het Tsjaikovski Conservatorium onder leiding van Prof. Elena Kuznetsova. Vanaf 1985 heeft ze verschillende nationale en internationale prijzen gewonnen, met name de eerste prijs op het internationale pianoconcours ""Pozzoli"" in 1993, de Samson François prijs in 1998 en ze won het internationale pianoconcours ""Busoni"" in 2003."