Scarlatti: Sinfonie Di Concerto Grosso, Opere Per Flauto E Continuo - CD (8007194200300)

"Vergeleken met een vocale productie die meer dan honderd melodrama's, een veertigtal oratoria en meer dan zevenhonderd wereldlijke cantates met basso continuo en obbligato-instrument telt die nog grotendeels herontdekt moeten worden, lijkt Alessandro Scarlatti's instrumentale corpus in kwantitatieve termen een armzalig ding te zijn. Toch zijn deze werken - ondanks het feit dat zij niet eens kunnen bogen op de beroemdste bladzijden waaraan de postume roem van de componist uit Palermo is verbonden - van buitengewoon belang, omdat zij ons in staat stellen onmiddellijk een oordeel te vellen over de stijl van een componist die, inmiddels in de laatste fase van zijn creatieve parabool, lijkt te zweven tussen de glorieuze contrapuntische traditie en een gelukkige melodisering die resoluut naar de toekomst kijkt. Een bijzonder prominente plaats in deze sfeer wordt ingenomen door de twaalf Sinfonie di Concerto grosso die - zoals vermeld in de autograaf die bewaard wordt in het British Museum in Londen - ""begonnen zijn op de eerste juni"" 1715. De redenen die de vijfenvijftigjarige Scarlatti ertoe dreven zich te wijden aan een repertoiregebied dat hij tot dan toe bijna volledig had gemeden, zijn onduidelijk. Volgens sommigen werd deze belangstelling gestimuleerd door de behoefte zijn inkomen te verhogen met een instrumentale verzameling die hem - eenmaal uitgegeven - geld en eer had kunnen opleveren, vooral in Engeland (deze hypothese zou ook verklaren waarom het manuscript in Londen terechtkwam), terwijl andere geleerden het eclatante succes van Arcangelo Corelli's Concerti grossi op. VI - dat in 1714 postuum in een goed verzorgde gedrukte uitgave verscheen - zien als de drijvende kracht die Alessandro Scarlatti ertoe bracht de grote componist uit Fusignano te 'sbenaderen's."