Sol - CD (0885470014364)

"De Italiaanse schrijver Umberto Eco zei ooit: ""Eenzaamheid is een vorm van vrijheid."" Deze uitspraak treft zeker een snaar als we het hebben over Pascal Schumacher's laatste album, SOL. De vibrafonist en componist, die naam heeft gemaakt in verschillende samenwerkingsverbanden van kwartetten tot symfonische orkesten, heeft onlangs de bevrijding en wijsheid ontdekt van het solo gaan. ""Ik heb zoveel over mezelf ontdekt in mijn eentje, meer dan ik me ooit had kunnen voorstellen,"" zegt hij. Schumacher's relatie met de vibrafoon begon zoals veel liefdesverhalen beginnen: op het eerste gezicht. ""Ik herinner me van mijn percussielessen als kind dit gouden, glinsterende instrument, en zodra de leraar de kamer verliet kon ik het niet laten om het te bespelen,"" herinnert hij zich. Voor wie bekend is met de vibrafoon, zal de allure begrijpelijk zijn. Het geheel van glanzende platen en trapsgewijze buizen, die wanneer ze met een hamer worden aangeslagen een geluid voortbrengen dat tegelijk metaalachtig en zacht is, etherisch eigenlijk. Een allure die zo goed gevangen zit in het eerste nummer van SOL, Amarcord, een één minuut durende tinteling en gerinkel van geluiden, een uitnodiging voor de rest van het album, zo zacht en intiem dat het meer aanvoelt als een verleiding. ""Dat geluid - voor mij was het altijd een magische aanraking,"" voegt Schumacher toe. Maar intimiteit is niet gemakkelijk te bereiken. En zoals bij de meeste percussie-instrumenten, waar mallets of stokken een bemiddelende rol spelen tussen speler en bespeelde, is er afstand. ""Het is een heel proces om één te worden met de vibrafoon. Ik was altijd jaloers op cellospelers die hun instrument in hun armen hebben en het echt voelen, omarmen"", zegt Schumacher. ""In het begin is de relatie heel afstandelijk, de uitdaging is om één te worden met de vibrafoon."" Gedurende de volgende decennia zou Schumacher zich aan deze uitdaging wagen. Zijn relatie met de vibrafoon zou zich ontwikkelen, verschuiven en versterken van album tot album, van band tot band, op festivalpodia van Kopenhagen tot Tokio. Schumacher maakte ruzie met het instrument in de geagiteerde improvisatieriffs van jazz tunes, en sloot vrede met het instrument in de liefkozing van klassieke kamermuziek. En ondanks alle commotie was er één moment dat hem altijd zou blijven bekoren, dat moment van eenzaamheid, wanneer hij alleen was met de vibrafoon: ""Op dat moment kun je volledig creatief zijn, alles is toegestaan, je hoeft je niet te houden aan iets dat georganiseerd of gerepeteerd is... Dat waren enkele van mijn favoriete momenten."" Het point of no return kwam toen hij in 2018 werd uitgenodigd om voor het eerst solo te spelen op een festival in Salzburg. ""Tijdens die concerten voelde ik me vrijer dan ik me ooit eerder had gevoeld, en ik genoot er zo van. In het publiek gebeurde ook iets heel bijzonders, ze gingen steeds dieper in op de muziek en gingen er veel meer in op - dat had ik nog nooit meegemaakt,"" zegt hij. Het verlaten van zijn voormalige band was niet makkelijk, vertelt Schumacher, maar er was geen alternatief: ""Toen ik thuiskwam uit Salzburg was ik verliefd. Het voelde als bedrog, want ik had nog steeds mijn oude project en plannen om een album op te nemen,"" zegt hij. Het gevoel was echter te sterk om te verwerpen, hij moest wel solo gaan. SOL vangt Schumachers pas ontdekte passie voor eenzaamheid in al zijn magnetisme. Toch blijft het trouw aan het belangrijkste kenmerk van een relatie: intimiteit. Melancolia, het nummer van het album, verbeeldt een uniek isolement dat even droevig als mooi is. Twinkle geeft uitdrukking aan het uiterst persoonlijke gevoel van verlichting. Zelfs Tearjerker, een cover van Sakamoto's beroemde nummer, wordt door Schumacher zo intiem begrepen dat het lijkt alsof hij het zelf geschreven zou kunnen hebben. ""Als je solo speelt, word je echt met jezelf geconfronteerd. Je sterke momenten, maar ook je zwakke momenten, die niet per se je slechtste momenten zijn. Er is iets heel moois aan je kwetsbaarheid - dat is vaak het uitgangspunt voor magische uitkomsten,"" zegt hij ""het is echt iets intens om solo te spelen."""