Tempus - LP (5400863078034)

"Tempus (wat betekent ""de tijd van een werkwoordsgroep is de vorm, die meestal aangeeft of je verwijst naar het verleden, het heden of de toekomstige tijd"") beschouwt het verband tussen verleden, heden en toekomst, en is, verklaart Stefan Betke aka POLE , ""...een natuurlijke ontwikkeling op het vorige album. Een die verder gaat en nog complexer is."" Het is een natuurlijk onderwerp voor Betke om te verkennen, niet alleen vanwege het verband met 2020's Fading - een album over omgaan met dementie en het verlies van geheugen in de loop der tijd - maar omdat al het werk van Pole een onderling verband heeft dat zich uitstrekt over verleden, heden en toekomst. Terwijl elk Pole album - zijn catalogus glijdt over ambient, dub, jazz, glitch en elektronica - die duidelijk uniek is, maken de albums deel uit van een voortdurende evolutie die evenveel verband houden met de geschiedenis als met de toekomst. De aanwezigheid van dub binnen Betke's eigenzinnige kader van elektronische muziek, is een constante, maar op Tempus krijgt dub een extra rol. De dub effect units gebruikt in Pools muziek vertragen geluid, houden ze een stap achter het heden voordat ze losgelaten worden en weer vervagen in een mistige galm. Het tempo, de toon en echo van de dub effecten doorkruisen zelf de essentie van verleden, heden en toekomst binnen het album. Het is ook een van de meest openlijk naar jazz neigende platen in Betke's carrière, maar gezien zijn neiging om dingen origineel te doen, is het een gedeconstrueerde, gemuteerde en gemanipuleerde vorm van jazz. Ondanks het keurig uitgevoerde concept en de genuanceerde thema's die door de plaat lopen, is Betke nog steeds bereid om fouten en ongelukjes. Zoals zijn discografie - van zijn eradefiniërende trilogie 1 (1998), 2 (1999) en 3 (2000) heruitgegeven door Mute in 2020 - verbindt, delen de albums ook het toevallige gevoel dat het project als geheel heeft doen ontstaan - Pole is genoemd naar een kapotte Waldorf 4-Pole filter die hem zo'sn uitgesproken geluid gaf. Op het nieuwe album hoor je een vreemd, griezelig, bijna verontrustend jammerend geluid dat boven de zware basbeats uitsteekt. ""Dat is het geluid van mijn stervende Minimoog,"" zegt Betke. Hij verwerkte het geluid van een falend stuk elektronische apparatuur in het hart van het nummer, waardoor het een geheel nieuwe tonale dimensie krijgt."