The Pied Piper Of Hamelin And Other Melodramas - CD (5028421962450)

"Het melodrama, een genre dat voordracht en muziek combineert, kende een bijzondere bloei aan het begin van de 20e eeuw. In die tijd was het zijn oorspronkelijke 18e-eeuwse vorm ontgroeid: de melodrama's aan het eind van de 19e eeuw (en hun nakomelingen) waren niet langer een eenvoudige afwisseling van muziek en spraak, maar bestonden hoofdzakelijk uit teksten die werden voorgedragen met een bijna ononderbroken en uitgebreide muzikale begeleiding. Om niet overweldigd te worden door de begeleiding en toch declamatie te blijven in tegenstelling tot zang, vereist het vocale gedeelte een bijzondere stijl en grote vaardigheid, zoals beschreven door componist Stanley Hawley in een essay getiteld Recitation-music (1912): ""Elke spreektaal is ongewenst en moet ten strengste veroordeeld worden; er is meer nodig dan spreken alleen om te slagen. De natuurlijke conversatietonen van de stem passen niet bij de pianoforte, want een dunne spreekstem heeft van zichzelf niet genoeg body om een muzikale begeleiding te ondersteunen, en kan bovendien geen kracht van ritme geven aan het gedicht. [...] De vereiste stemkwaliteit is die gulden middenweg tussen spreken en zingen, die niet de monotonie van een gezang bezit, noch de aanstellerij van wat men het best als 'sing-song's kan omschrijven, maar die sympathieke toon die door de ziel gekleurd kan worden; want de toon drukt het gevoel uit, woorden definiëren het."" Wentz en Belogurov hebben Hawley's advies ter harte genomen door in het melodrama een dubbele kunst te zoeken die woorden en muziek samenbrengt in de hoop te onthullen hoe ontroerend het genre kan zijn, waarom het zo populair was en hoe het vandaag de dag nieuw leven kan worden ingeblazen. Een zeer bijzondere opname: 19e eeuwse Melodrama's voor zang en piano! Het melodrama, een genre dat recitatie combineert met muziek, bloeide met bijzondere kracht op naarmate de 20e eeuw aanbrak. Tegen die tijd was het zijn oorspronkelijke 18e-eeuwse vorm ontgroeid: de melodrama's aan het eind van de 19e eeuw (en hun nakomelingen) waren niet langer een eenvoudige afwisseling van muziek en spraak, maar bestonden voornamelijk uit teksten die werden voorgedragen over een bijna ononderbroken en uitgebreide muzikale begeleiding. De spreker gebruikte muzikale elementen zoals toonhoogte, timbre en ritme om de woorden te versmelten met de muzikale textuur, waarbij hij ervoor zorgde dat de woorden niet aan zeggingskracht of verstaanbaarheid inboetten. De uitvoeringspraktijk van de hier opgenomen werken heeft de weg geëffend voor Schönbergs Pierrot Lunaire. De opgenomen componisten zijn Alexander Campbell Mackenzie, Margaret Amphlett, Harry Farjeon, York Bowen, en de auteurs zijn Thomas Hood, William Butler Yeats, John Keats en Edgar Allen Poe. Een uniek concept gerealiseerd door Jed Wentz, beroemd fluitist en pionier van de 'sHistorically Informed Performance Practice's. Zijn talrijke opnames leverden hem uitstekende, 5-sterren kritieken op in de internationale pers. Hij wordt bijgestaan door Artem Belogurov, die fortepiano en dulciton speelt. Overige informatie: Opgenomen in maart van 2021 in Schiedam, Nederland Boekje bevat aantekeningen over de werken en het genre door de recitant (de vermaarde fluitist en dirigent Jed Wentz) Artem Belogurov bespeelt een Blüthner piano (Leipzig, 1865) en een dulciton van Thomas Matchell & Sons (Glasgow c.1920)"