Trios For Clarinet - CD (8711525116788)

Het moet een buitengewoon gretige Euterpe zijn geweest die Richard Muhfeld in 1891 op het pad van Johannes Brahms heeft geleid. De klarinettist van het hoforkest van Meiningen maakte zoveel indruk op de bijna zestigjarige, gepensioneerde symfonicus, dat deze uit zijn creatieve lethargie ontwaakte, weer aan het werk ging en nog datzelfde jaar een aantal stukken componeerde waarin de klarinet een rol speelde. We vangen een glimp op van Brahms's begoocheling via de bladzijden van de eerste door Muhfeld geïnspireerde creatie: het Trio2 opus 114. In de vier delen maakt Brahms optimaal gebruik van de registers van de klarinet: het bovenste deel combineert kracht met schittering, het onderste deel beschikt over een ambetant bereik dat geschikt is voor grote melodische gebaren, het middelste deel herbergt een energie met potentie voor krachtige figuratie, ritmische vitaliteit en dansante uitbarstingen. Het Trio is een uitstekende exponent van Brahms's late stijl, waarin thematische complexiteit wordt afgewogen tegen texturale helderheid, een warme, romantische toon, ingenieuze polyfonie en momenten van ongebreidelde lyriek. In het openingsallegro voeden organische melodische lijnen zich met kunstig contrapunt, dat veel ruimte laat voor retoriek en emotie. Het Adagio ontspringt uit een handvol motieven en (misschien nog meer) uit een verkenning van de ingetogen kleuren die het resultaat zijn van de gelaagdheid van instrumenten, registers en dynamiek. Terwijl het Andante grazioso slingert van wals naar Ländler en terug, verwijst het laatste Allegro naar de traditionele wortels van de klarinet door terug te grijpen naar de Hongaarse Dansen die - ongeveer tien jaar eerder - de componist beroemd hadden gemaakt.