Vechtscheiding!

In de roman Vechtscheiding! vraagt hoofdpersoon Aris-Jan Wildeman zich af welke relatie er bestaat tussen feministische idealen uit de jaren zeventig en de beslissing van zijn ex-vrouw Beth om de twee kinderen voor zichzelf op te eisen. Ruzie om de kinderen wordt sinds kort vechtscheiding genoemd, een term die doet denken aan geweld en familiedrama. Ouders die in een vechtscheiding verstrikt raken, zullen zelf niet snel die term gebruiken. Wraakgevoelens, schaamte en schuldgevoel spelen een grote rol. Objectief zijn blijkt moeilijk, vrienden en familie staan machteloos. Sinds kort legt de overheid gedeeld ouderschap op, maar het aantal vechtscheidingen blijkt juist te stijgen. Staan hier beschaving en natuur tegenover elkaar? Is gedeeld ouderschap een feministisch dwaalspoor? Voorjaar 2001. Op een Provençaals terras bladert Aris-Jan in een ordner met documenten over zijn vijftienjarige dochter Sunny. Vier jaar geleden werd zij door zijn ex-vrouw naar een woonboerderij in Zuid-Frankrijk meegevoerd. Hij en zijn zoon Boy zien Sunny vrijwel nooit. Na een relletje pal voor het terras tussen de hoteleigenaar en een groepje gekleurde jongeren raakt Aris-Jan in gesprek met twee Nederlandse vrouwen. De oudste, Lisanne, herkent hij uit hun studententijd, toen zij nog op mannen viel, in ieder geval op hem. Haar partner Femke blijkt dezelfde advocate te hebben als hij en heeft over de situatie met Sunny gehoord. Femke vertelt over de scheiding van haar eigen ouders, waardoor zij in een pleeggezin belandde, met voor haar desastreuze gevolgen. Zij was toen net zo oud als Sunny nu. Zo hebben Lisanne en Femke ieder hun eigen reden om Aris-Jan bij te staan in het terugvinden van zijn vaderschap over zijn dochter. Ook Sunny zelf eist haar positie op.