Blumenfeld: 24 Preludes Op.17 - CD (5029365102131)

"Felix Blumenfeld (1863-1931) was een virtuoos pianist, dirigent en leraar uit zijn klas, waartoe ook Simon Barere, Maria Grinberg en Vladimir Horowitz behoorden. Maar hij was ook een componist met een oeuvre van adembenemende schoonheid, originaliteit en raffinement. Blumenfeld kreeg zelf als kind les van de echtgenoot van zijn zus, Gustav Neuhaus, vader van de feitelijke grondlegger van de moderne Russische pianoschool, Heinrich Neuhaus. Het was echter Rimsky-Korsakov die de meest vormende invloed uitoefende op de jonge Blumenfeld, door hem te introduceren bij andere componisten uit het Zilveren Tijdperk en bij de invloedrijke uitgever Belaieff, die het talent van de jonge pianist erkende en vervolgens veel van zijn werken uitgaf. Nog in zijn twintiger jaren begon Blumenfeld les te geven aan het Conservatorium van Sint-Petersburg, maar hij nam ontslag uit protest tegen het ontslag van Rimsky-Korsakov na de steun van de oudere componist aan de demonstranten die waren gedood tijdens het bloedbad van Bloody Sunday in 1905. Uiteindelijk keerde hij terug op zijn post, maar vertrok naar Kiev bij het uitbreken van de Russische revolutie, en werd rector van het door Mykola Lysenko opgerichte conservatorium (waar hij Horowitz onderwees). Chopin, Wagner en andere meesters uit de Romantiek zijn allemaal aanwezig in de opzwepende melodieën en hartstochtelijke harmonieën van Blumenfelds eigen muziek. Gepubliceerd in 1892 door Belaieff en opgedragen aan Rimsky-Korsakov's vrouw, vormen de Op.17 een quintessentieel werk van Slavische laatromantiek. Ze zijn gestructureerd in vier boeken van zes preludes, die soms de plechtigheid van orthodoxe gezangen ademen en vaak streven naar een groots en tragisch idioom ondanks hun relatieve kortheid en neigen naar melancholie, zelfs in de stukken met grote toonsoorten. De Op.17 Preludes worden in deze nieuwe opname aangevuld met Blumenfelds studie voor de linkerhand Op.36 - relatief bekend als voorbeeld van de techniek en breed gepromoot door onder meer Godowsky en Lewenthal. De Op.24 Etude de Concert is een duizelingwekkende opeenhoping van pianosonoriteit die de meest behendige handen en zorgvuldige stemvoering vereist om de torenhoge akkoorden tot leven te wekken. Een reeks van Mark Viner's albums voor Piano Classics zijn bekroond met superlatieven. Een van de laatste daarvan was een verzameling van Cécile Chaminade (PCL10164) - ""een van de mooiste tot nu toe"", aldus Gramophone, ""die het bereik en de ambitie van Chaminade in korte werken laat horen, gespeeld met een aangeboren charme en begrip van het genre"