Dode Zielen

In Dode zielen maakt Gogol kunstig gebruik van het gegeven dat er in het tsaristische Rusland maar eenmaal per drie jaar een telling en opgave van lijfeigenen voor de belasting was. Gentleman-oplichter Tsjitsjikov beseft dat de namen van de in de tussentijd overleden lijfeigenen geld waar zijn en dat hij daar dus een hypotheek op kan nemen, als hij ze pakken krijgt. Roofkapitalisme en hypotheekzwendel avant la lettre dus: een geniale satire op de kleinheid van het mensdom. Wie anders dan Gogol zou hebben kunnen bedenken dat een landeigenaar de prijs van zijn dode timmerman opdrijft omdat die zijn vak zo goed verstond? Gogols meesterwerk over de oplichter Tsjitsjikov is een geniale satire op de kleinheid van het mensdom. In de flonkerende nieuwe vertaling van Aai Prins.