Georg Philipp Telemann - Fantaisies - Canons Vol.2 - CD (7619918163023)

"Telemann, verbeelding aan de macht Omringd door honderden oratoria, tientallen passies en opera's neemt de cyclus van Twaalf Fantasieën voor solofluit een unieke plaats in binnen Telemanns gigantische oeuvre. In de eerste plaats is het een van de weinige opusnummers die Telemann zelf graveerde en in 1732 in Hamburg publiceerde. Het is ook opmerkelijk als de eerste reeks fantasieën gecomponeerd voor een blaasinstrument. Dit genre, dat zo nauw verbonden is met improvisatie, was van nature bestemd voor klavierinstrumenten, de natuurlijke vertrouwelingen van de scheppende kunstenaars van die tijd. De Encyclopedie definieert het als ""een instrumentaal stuk dat wordt uitgevoerd terwijl het gecomponeerd wordt"". Deze Twaalf Fantasieën, een echte demonstratie van zijn vindingrijkheid, weerspreken dus de opvatting dat Telemann een vroegrijp, begaafd en productief componist was, maar vooral een routineus en conventioneel componist. Zij schetsen levendig, soms in enkele noten, muzikale werelden die ons met een verbluffend gevoel voor contrast en humor van de grootste melancholie naar de meest vreugdevolle exaltatie voeren. Men zou ze kunnen vergelijken met de tekeningen van grote schilders, die soms meer zeggen over hun ontwerpen dan de meest volmaakte van hun schilderijen. Vanitas, Vanitatum François La Riche (1662-1733), de grote Franse hoboïst die het orkest van Dresden beroemd maakte en die Telemann in Berlijn hoorde in Bononcini's opera Polyphemo, moet ervan gedroomd hebben deze fantasieën te spelen die zijn illustere collega's Michel Blavet (1700-1768) of Johann Joachim Quantz (1697-1773) opgedragen hadden aan de dwarsfluit. Telemann, die zoveel aan de hobo heeft gegeven, zou zeker door dit idee zijn verleid. Hij had deze koning van de Franse muziek volledig getemd in zijn honderden orchestrale ouvertures. In de laatste decennia en met de bekendheid van Heinz Holliger (geb. 1939) hebben moderne hoboïsten deze Twaalf Fantasieën overgenomen, en daarin een repertoire voor solo-instrument uit de Barok gevonden dat een tegenhanger is van dat van de 20e eeuw. Hun optreden is ook een gelegenheid voor de musicus om een soloreis te maken, een confrontatie met zichzelf. In de bladzijden in mineur waarmee de tweede, zesde of achtste fantasieën openen, herinnert deze confrontatie hem eraan, op de wijze van de zeventiende-eeuwse schilders en hun ijdele stillevens, dat ""aldus de heerlijkheid van de wereld voorbijgaat"". FABRICE FEREZ Fabrice Ferez is eerste hoboïst van het Victor Hugo Orkest, professor aan het Conservatoire du Grand Besançon en co-directeur van het Tétraktys ensemble. Als verstokte kamermusicus, arrangeur, dirigent en gelegenheidscomponist houdt hij ervan muziek in al haar vormen te beleven en te delen. Na zijn studie hobo aan het Conservatoire National Supérieur de Musique de Lyon perfectioneerde Fabrice Ferez zijn vaardigheden aan de Mozart Academies in Praag en Krakau, waar hij les kreeg van Maurice Bourgue voor hobo en Sandor Vegh voor kamermuziek."