Handel: Organ Concertos Op. 4 & Op. 7, Transcribed For Organ - CD (5028421965475)

De Orgelconcerten Op.4 en Op.7 van George Frideric Händel (1685-1759) werden oorspronkelijk gecomponeerd als muzikale tussenspelen voor tijdens de Oratorio's. Händel koos ervoor om voor het orgel te schrijven, een instrument dat tot dan toe gedegradeerd was tot de liturgische dienst, om het te emanciperen en het een nieuw karakter te geven, briljanter en aantrekkelijker voor het publiek. Uit de partituren blijkt dat deze concerti niet op een groot instrument hoeven te worden gespeeld, omdat ze slechts sporadisch het gebruik van het pedaal vereisen, waardoor de concerti ook op het klavecimbel kunnen worden uitgevoerd. Transcriptie, de kunst van het transcriberen van repertoire voor een ander instrument of ensemblecombinatie, is absoluut een integraal onderdeel van de grenzeloze orgel- en klavierliteratuur vanaf de verre Renaissance tot heden. Een mooi voorbeeld uit het orgelrepertoire is de transcriptie door componist en organist Clément Loret (1833-1909) van Händels Orgelconcerten voor solo orgel. De twee componisten vullen elkaar aan - Händel, een groot virtuoos en verbijsterend componist uit de barokperiode die het meest uiteenlopende publiek wist te boeien, en Loret, een laat-romanticus die behoorde tot de grote Franse school van Jacques-Nicolas Lemmens, waar het orgel centraal staat. Loret intervenieert in Händels werk met behoud van de geest ervan. Hij behoudt de dichte contrapuntische schriftuur, versmelt orgel- en orkestpartijen zonder reserve, en behoudt steeds de glans en levendigheid die het origineel kenmerken in de virtuoze projectie naar het moderne symfonische orgel. Dit alles zorgt voor een grote klank en een reeks belangrijke technische en stilistische moeilijkheden voor de uitvoerder. De set van Op.4 en Op.7 samen omvat in totaal 12 concerti, elk met een eigen karakter, vorm, stijl en sfeer. De gebruikte tonaliteiten zijn de meest voorkomende en meest in zwang tijdens de barokperiode, behalve misschien voor het concerto in A-groot Op.7, dat niet alleen opvalt door zijn tonaliteit, maar ook door de bijzondere elegantie en fluctuatie van zijn fugathema.