In Verloren Kamers

John Bovendeert plaatst “In verloren kamers” opnieuw gedichten in paren naast elkaar. Steeds op zoek naar merkwaardigheden in de omgangstaal, voert hij ons binnen in ruimten waar gesprekken verbrokkelen, waar de menselijke geest aftakelt. De dichter vond in het filmisch document over de door Alzheimer getroffen Amerikaanse dichter Edwig Honig (1919-2011), de inspiratie tot het schrijven van deze korte serie gedichten, die de lezer leiden naar het onafwendbare. Juist hier werkt de compacte, onopgesmukte taal waarvan Bovendeert zich bedient, zeer indringend. Gedichten die een verhaal vertellen. Aangrijpende poëzie. “niets dat er niet is en niets dat er is niets dan gebroken herinneringen leegten”