Joseph Goebbels - Vantoen.nu

Op de 1e mei 1945 benam Joseph Goebbels zichzelf en de zijnen het leven, amper dertig uur na het smadelijk einde van de führer aan wie hij zich met lichaam en ziel had toe gewijd. Toen zijn afgod was verdwenen, was er voor hem, die zich ter ere van Adolf Hitler met zulk een grote schulden last had bezwaard, geen leven meer mogelijk. Het leven van Goebbels gaat de meest fantastische roman te boven. In zijn jeugd was hij bestemd om priester te worden, maar het geloof in de werkelijke God bezat hij niet. Niemand had kunnen geloven dat hij lichamelijk opgewassen zou zijn tegen de immense taak die op zijn schouders kwam te rusten; toch wist hij ondanks zijn mismaakte, zwakke gestalte tallozen, niet het minst ook vrouwen, te fascineren. Zijn genie was gelegen in het maken van een propaganda waaraan geen enkele morele grens gesteld was. Hij verheerlijkte het Duitse nationalisme, hoewel hij menigmaal zijn partij genoten schokte door de minachting die hij in de grond van hart voor het Duitse volk koesterde. Inderdaad was zijn Hitler zijn afgod aan wie hij waarheid en eer en het leven zelf opofferde, hoewel hij ook hem aan het einde verachtte en als een imbeciel behandelde. Goebbels wist politieke bijeenkomsten te maken tot glansrijke manifestaties die de massa meesleepten. Goebbels wist aan de infernale leugen van het antisemitisme een subtiele schijn van waarheid te geven, Goebbels vond de 'szenuwenoorlog's uit en wist deze tot een duivelse perfectie op te voeren. Goebbels vergold de aanhankelijkheid der Duitsers aan de führer met lege beloften van het 'sduizendjarig rijk's, met voze ere predikaten als het 'sedel en het 'sHerrenvolk's. En hij propageerde voort, ook in een tijd toen hij's het geloof erin, zo hij het ooit echt bezeten had, reeds definitief had verloren. Hier vindt men het bonte relaas van Goebbels's politieke machinaties, van de schandalen in zijn particulier bestaan, van zijn jaren van triomf en van zijn jammerlijk einde. In hem en zijn levenshistorie ligt als in een symbool het treurig stuk Europese geschiedenis besloten dat wij zouden willen beschouwen als een nachtmerrie waaruit wij zijn ontwaakt, ware het niet dat de sporen nog steeds niet zijn uitgewist.