Mozart Contemporaries: 18th Century Music For Bassoon - CD (5028421960203)

"Uitgangspunt van dit unieke recital is een echte Mozart-zeldzaamheid, de Sonate voor fagot en cello K292 die Mozart in 1775 schreef, waarin de basleden van de strijkers- en blazersfamilies niet met een komisch effect aan elkaar gekoppeld worden, maar juist hun expressieve veelzijdigheid en contrasterende klankkleuren demonstreren, in de handen van voldoende geoefende vertolkers; de Sonate is alleen toegankelijk voor de meest bekwame amateurvertolkers, zoals de oorspronkelijke dedicateur, de edelman, pianist en gelegenheidsfagottist Thaddäus Wolfgang von Dürnitz. De aanzienlijke muzikale gaven van de graaf kunnen worden afgeleid uit de toewijding van de pianosonate K284 door de tiener Mozart in hetzelfde jaar: een van de eerste werken van de componist van absoluut genie, met name in het buitengewone landschap van zijn lange thema-en-variatie finale. De sonate voor fagot en cello kan misschien niet tippen aan K284 wat betreft licht gedragen diepzinnigheid, maar in het Andante horen we de tiener-componist toch een idioom van sublieme ernst bereiken dat vooruitloopt op meesterwerken als de Sinfonia Concertante K364. Nog zeldzamer op schijf is de creatieve output van Dürnitz zelf, hier vertegenwoordigd door vier sonates voor fagot en klavier uit een verzameling van zes. Hij cultiveerde duidelijk een bijzondere vaardigheid in de top van het bereik van het instrument (beroemd uitgebuit door Stravinsky om Le sacre du printemps te openen), met name in de elegische inleiding van Sonate No.3. Dürnitz was geen dilettantische musicus, te oordelen naar zijn vlotte assimilatie van de conventies uit het klassieke tijdperk en het soort virtuoze schrijfwerk in de snelle delen dat de opvattingen over de fagot als stevige begeleider van meer beweeglijke muzikale metgezellen uitdaagt. Tussen deze twee componisten in valt de Franse componist François Devienne, vier jaar jonger dan Mozart en auteur van zes Duos Concertants Op.3 voor twee fagotten rond 1782; Carmen Mainer Martín presenteert er hier twee, met het tweede deel bewerkt voor cello in dezelfde dispositie als Mozarts sonate. Dit is haar tweede album op Brilliant Classics; het eerste (95761), eveneens begeleid door Enrique Escartín Ara, oogstte lof in de Spaanse pers en daarbuiten: ""Haar aanpak rechtvaardigt de prominente positie van de fagot als kamermuziekinstrument, als een vertolkster van uitmuntende technische beheersing en een formidabele toonkleurster, van de romantische dichtheid in het middenregister tot klanken die typisch zijn voor hedendaagse articulatie in het hoge register"" (Melómano Digital)."