Nachtmerrie

Wil Mast, 1939 Amsterdam. Tijdens de jaren van echtscheiding, wordt je geteisterd door uiteenlopende gevoelens. De pijn is heftig, want je doet het niet 'szomaar's. Vaak zijn er kinderen bij betrokken en andere familieleden, die niet om deze situatie hebben gevraagd. De onmacht, woede, angst en het vooruitzicht van zorgen om de kinderen, de financiën, het alleen zijn, valt als een donkere wolk over je heen. Je zit lange tijd in een moeilijke situatie, waarin je ook door moet met jezelf, het gezin en je werk. Tijdens mijn scheiding kwamen, als erupties, de beschreven hartenkreten in 'sNachtmerrie's naar boven. Ik schreef ze direct op. Het werd een soort volgorde van emoties nadat ze over elkaar heen waren gebuiteld en hadden gevochten. Elke dag was anders, het proces vordert langzaam. Je hebt verwachtingen van je leven erná. Ben ik sterk genoeg om alleen verder te gaan? Valt er nog wat te redden. Ben ik schuldig, hoe kijk ik naar mezelf en naar de ander? Ben je verlaten of word je verlaten, dat maakt wel een verschil. Soms kun je in redelijke harmonie uit elkaar gaan. Het lijkt misschien of je wat te kiezen hebt, vaak blijkt er maar één weg. Uit elkaar of toch een doorstart...