Pyanook - CD (0885470013084)

"De vermenging van analoge en digitale klanken is niet langer een nieuwigheid in moderne composities, maar weinig kunstenaars hebben deze muzikale symbiose zo breed en diep in hun werk verankerd als de pianist Ralf Schmid in zijn nieuwste project PYANOOK. Terwijl in akoestische stukken technologie vaak wordt gebruikt op post-productieniveau om bestaande geluiden te wijzigen of uit te breiden, gebruikt Schmid technologie vanaf het allereerste begin bij de compositie en uitvoering van zijn stukken. Hij maakt gebruik van een baanbrekende innovatie van de moderne muziektechnologie: mi.mu-Gloves. Hiermee kan hij de klank van wat hij op de piano speelt onmiddellijk digitaal manipuleren - alleen al door handgebaren. Deze wisselwerking tussen instrumentale virtuositeit en gevoelig toegepaste technologie leidde Schmid niet alleen naar een album, het vormde ook de basis van zijn alter ego. ""PYANOOK is mijn artistiek engagement met technologie. Ik heb mezelf maar één beperking opgelegd: de hele elektronische klankproductie is gebaseerd op het tijdloze timbre van de vleugel"", zegt Schmid over het project. De muziekhandschoenen die de bekende Britse muzikante Imogen Heap voor het eerst presenteert, zijn draagbare tech-producten die beweging en geluid combineren. Ze maken gebruik van sensoren die verschillende handgebaren omzetten in programmeerbare geluidseffecten. De handschoenen stellen muzikanten in staat hun muziek op een natuurlijkere en expressievere manier te creëren: ""Hier is een voorbeeld: Ik wil het pianogeluid naar een grote galmkamer sturen - niet alleen aan- en uitzetten, maar het continu in- en uitfaden. Ik combineer deze fade-out met een handschoenbeweging, d.w.z. een openingsgebaar waarbij ik beide handen naar opzij beweeg en mijn armen open,"" legt Schmid uit. De Duitse componist had in het verleden al met digitale instrumenten gewerkt, maar pas tijdens een langer verblijf in een kunstenaarsresidentie in Oslo onderzocht hij intensief hoe hij de technologie kon gebruiken om zijn eigen instrument, de vleugelpiano, uit te breiden. De handschoen was de perfecte oplossing. Met PYANOOK opent Schmid volledig nieuwe horizonten voor analoge instrumenten en live-optredens. De taak om de plaat op het podium te brengen beperkt zich niet tot het lezen, spelen en interpreteren van bladmuziek. Met elke beweging van de pianist worden de composities levend en onlosmakelijk met hem en zijn lichaam verbonden. Elke lichte draai van de pols, elke vingerbeweging verandert de klank van de piano op een unieke manier: ""Tijdens het experimenteren met toetsen en handschoenen was er een moment dat ik opstond van de pianobank om mijn actieradius te vergroten. Ik zette pianoakkoorden in werking met ""trommelslagen"" in de lucht, opende effectkamers met armbewegingen en dirigeerde de elektronische klankstroom"", aldus Schmid. Naast zijn intensieve optreden, waarbij hij zijn hele bovenlichaam ritmisch gebruikt om de muziek te creëren, is er een fascinerende lichtshow en visuals van Pietro Cardarelli. Getriggerd door de bewegingen van de handschoenen, is er audiovisuele interactie tussen Schmid en Cardarelli in real time. PYANOOK is een album dat liefhebbers van jazz en klassieke muziek niet teleurstelt en ook de meer progressieve luisteraar met de drang om nieuwe akoestische werelden te ontdekken, aanspreekt. Zijn 10 tracks zijn van een immense schoonheid en diepgang. Terwijl de gebruikte effecten de luisteraar uitdagen en fascineren, moeten ze evenzeer geaard worden door het geluid van de piano: ""De piano is een symbool van een lange traditie, er is veiligheid en rust in constant veranderende contexten,"" zegt Schmid. Het openingsnummer van het album, Impromptu Reggae, is een overweldigende introductie tot deze nieuwe wereld van geluid, met pianocascades op verschillende niveaus die analoog en digitaal op elkaar inwerken. Naast de dynamische piano-improvisaties worden elektronische beats toegevoegd: ""Er is een compleet scala aan pianoklanken, van natuurlijk tot kunstmatig. Een multidimensionaal stuk, verrassend en speels zoals het historische Impromptu,"" zegt Schmid over de track. Andere tracks zijn experimenteel van aard; in Aira, bijvoorbeeld, speelt Schmid de kamertoon en zweeft hij onmiddellijk over de piano met beide handschoenen aan, waarbij hij langzaam op en neer beweegt en het geluid vervormt. Het repetitieve bonken van de akkoorden wordt getransformeerd in een verre groove waarover vloeiende jazzmelodieën worden gespeeld. De zoektocht naar de essentie van geluid en de verkenning van de grenzeloze mogelijkheden ervan heeft veel van Ralf Schmid's vroegere werk gevormd. Hij heeft al samengewerkt met zeer uiteenlopende artiesten als Herbie Hancock, Whitney Houston, Daniel Hope of de trompettist Joo Kraus en heeft grote ensembles en koren geleid. Binnen deze samenwerkingen heeft hij albums geproduceerd die een sterk statement maken voor zijn open-mindedness."