Stenhammar: Piano Music - CD (5029365102254)

Van 19-jarige Wagneriaan tot rijpe toondichter, de stem van een Zweedse romanticus zoals die te horen is in zijn pianomuziek. Carl Stenhammar (1871-1927) is opgeleid als pianist, en Brahms's epische Concerto in D mineur boezemde hem geen angst in. Zijn werk voor het instrument is dan ook van meet af aan gedurfd en heroïsch, zoals zijn Sonate in G uit 1890 laat zien. De vierdelige Sonate, die bijeengehouden wordt door Wagneriaanse leidmotieven maar vaak ook Schumanneske dromerijen vertoont, draagt de Oostenrijks-Duitse passie op de borst, en Brahms bleef een duidelijke invloed uitoefenen op Stenhammars pianowerk in de drie Fantasieën op.11 uit 1895, maar de harmonieën zijn nu helderder en helderder, in de trant van Chopin maar ook met een meer Zweeds of tenminste Noords accent. Nog meer Frans-Russisch van idioom zijn de Drie Kleine Stukken uit hetzelfde jaar, in de geest van Grieg's Lyrische Stukken en Tchaikovsky's De Jaargetijden, die elk binnen een minuut of twee Stenhammar's individuele melodische stijl distilleren. Het hoogtepunt van zijn solo pianoproducties - in tegenstelling tot het machtige Tweede Pianoconcert dat een plaats heeft gevonden in de marge van het romantische repertoire - wordt bereikt met de Late Summer Nights Op.33, een vijfdelige cyclus van beknopte toonbeelden die zich waagt in speculatieve harmonische sferen zoals Fauré's late Nocturnes, en die de meest verfijnde reacties van de pianist eist. De Italiaanse pianist Paolo Scafarella is hard op weg een Stenhammar-specialist te worden. Hij is geëngageerd om de concerten op te nemen met het Orkest Fondazione Biagio Abbate van de provincie BAT, en hij treedt op in de grote zalen van zijn geboorteland. Deze uitgave is zijn debuut voor Piano Classics. Carl Wilhelm Stenhammar werd geboren in Stockholm, Zweden, waar hij zijn eerste muzikale opleiding kreeg. Hij ging naar Berlijn om verder te studeren en werd een hartstochtelijk bewonderaar van de Duitse muziek, vooral die van Wagner en Bruckner. De belangrijkste invloeden van de jonge Stenhammar vinden we echter in Beethoven, Schumann en Brahms, die zich later losmaakte van het Duitse model om zich te laten doordringen van de muziek van zijn Zweedse landgenoten (te beginnen met Berwald) en vooral van Sibelius en Nielsen. Stenhammar was de beste Zweedse pianist van zijn tijd en hij schreef vier sonates en twee concerti voor zijn instrument. De Sonate in G klein (1890), herontdekt in 2008, is het gepassioneerde, Schumanneske werk van een negentienjarige vol romantisch transport, maar al een meester in de vorm. De drie cycli van karakterstukken op deze opname (de 3 Fantasieën Op.11, Nachten van een late zomer Op.33 en Drie kleine pianostukken) laten een karakteristieke muzikale stem horen, vol passie, weelderige harmonieën en sensualiteit, die de mysteries van het Zweedse platteland oproepen. De Italiaanse pianist Paolo Scafarella (geb. 1993) heeft de zaak van Stenhammar opgepakt en is van plan de twee pianoconcerten en de pianomuziek van de Zweedse meester op te nemen.