Tamar Halperin - Satie - CD (0885470007595)

"Stacked Instruments - Tamar Halperin en Guy Sternberg en het Satie-geluid van vandaag. Na de dood van Erik Satie in 1925 kwamen vrienden voor het eerst sinds jaren zijn flat binnen. Ze waren verbaasd toen ze, temidden van ontelbare paraplu's en stapels rommel, twee vleugels aantroffen, op elkaar gestapeld. Dit is het beeld dat pianiste Tamar Halperin en producer Guy Sternberg inspireerde tot het samenstellen van hun album. Ze ontleden de composities van Satie tot hun individuele stemmen, spelen ze op verschillende instrumenten en stapelen de stukken op elkaar. Halperin en Sternberg nemen een vleugel, klavecimbel, Hammond orgel en Wurlitzer piano, en ook een computer, en gaan in op de vraag hoe Satie's muziek vandaag zou geklonken hebben. Tegelijkertijd weerspiegelen hun interpretaties Satie's invloed op de verschillende generaties kunstenaars die na hem kwamen. Satie is immers veel meer dan het archetype van de minimal pianist. Hij was een componist die de grenzen tussen ""klassieke kunstmuziek"" en niet-klassieke, populaire stijlen deed vervagen. Hij introduceerde verschillende esthetische concepten in zijn muziek zoals minimalisme, dadaïsme, nonsens en surrealisme en liet zo zijn voetsporen na in een brede waaier van artistieke genres. Halperin heeft haar eigen naam voor ""Gnossienne #2"", ze noemt het bijvoorbeeld ""Freddie Free"", omdat het legendarische Miles Davis nummer ""Freddie Freeloader"" van zijn album ""Kind of Blue"" begint met dezelfde opeenvolging van harmonieën. ""Gnossienne #1"" wordt ""The Café Scene"", omdat Louis Malle's film ""Feu Follet"" het stuk tot een standaard voor film soundtracks maakte. ""Manière de Commencement"" wordt ""Man Ray"", omdat de Amerikaanse kunstenaar een van de litho's uit zijn gelijknamige serie ""De Peer van Erik Satie"" noemde. De albumhoes is geïnspireerd op schilder en illustrator Henri de Toulouse-Lautrec. Tamar Halperin werd door cameraman Gregor Hohenberg gefotografeerd in een kostuum uit de tijd van Satie. Grafisch ontwerper Dirk Rudolph verwerkte de foto vervolgens tot een beeld dat speelt met elementen van Toulouse-Lautrec's esthetiek."